Reden 4: Vigelandspark, een prachtig paradijs.
Er zijn verrassend veel redenen om Oslo eens te bezoeken, maar Vigeland Park steekt er wat mij betreft ook weer met kop en schouders bovenuit. Waarom? Omdat het zo paradijselijk toeven is daar, zeker als de zon schijnt. Net als in de eerder beschreven, openbare paleistuinen heerst hier zo’n zalig relaxte sfeer.
Hoge, zacht ruisende bomen, grote gazons en water. Heel veel water in de vorm van vijvers en fonteinen.
Menselijke beelden
Maar wat het park zo speciaal maakt, zijn de enorme menselijke beelden, tussen 1924 en 1950 gemaakt door beeldhouwer Gustav Vigeland. Overal kom je ze tegen. Komisch, confronterend, maar bovenal uit het leven gegrepen. Historische helden te paard zul je hier niet vinden. Wel een vader die zijn zoon een draai om zijn oren geeft, giechelende oude vrouwtjes, een verliefd stel en een opa met zijn kleinzoon. Veelal in adamskostuum en wat daar dan de reden van is, snap ik ook niet helemaal.
Het mooist vond ik de brug met aan beide kanten bronzen beelden, 58 in totaal. Alledaagse taferelen, ontroerend, ondeugend en gedurfd. Maar het beroemdst is de zuil van 17 meter hoog – De Monolitten – gehouwen uit graniet. Het stelt tientallen in elkaar gedraaide, verstrengelde menselijke figuren voor. Persoonlijk houd ik niet van die wirwar. Ik houd van duidelijke vormen. Geen raden-maar-wat-stelt-dit-voor.
Al kuierend door het park bewonder je de sculpturen, genietend van de rust en vrede. Geen agressie; niemand lijkt haast te hebben. En dat alles gratis en voor niets.
