Reden 3: Het stadhuis
Voor wie niet van suffe musea houdt.
Nr. 3 van vijf héle goede redenen voor een zomerse citytrip naar Oslo.
Het in 1950 officieel in gebruik genomen “Oslo Rådhus”, is gebouwd in een stijl die we Functionalistisch noemen. Persoonlijk vind ik het gebouw, gelegen aan de voet van de Oslofjord, er maar plomp en kleurloos uitzien. Maar schijn bedriegt: het gaat niet om de buitenkant. De enorme zaal in het verbindende middenstuk herbergt de geschiedenis van het gevarieerde, sociale leven in Noorwegen door de eeuwen heen, afgebeeld in een ware kleurexplosie. Niet in de vorm van schilderijen aan de muren; de muren ZIJN het schilderij.
In de twee torens aan de zijkanten van het middenstuk zijn kantoren gevestigd van de Osloose ambtenaren. De grote zaal wordt gebruikt voor het houden van belangrijke recepties en evenementen, waarvan de jaarlijkse uitreiking van de nobelprijs voor de vrede het bekendst is. Als dit op TV wordt uitgezonden, let dan eens op die prachtige, levensgrote fresco’s.
Prestigeobject
Omdat het stadhuis niet alleen een prestigeobject moest worden voor Oslo, maar voor héél Noorwegen, ging voor de decoratie ervan een wedstrijd vooraf. Maar de juryleden zaten met de handen in het haar en konden geen keuze maken uit de 43 idee-inzendingen. Uiteindelijk werden 18 kunstenaars uitverkoren, die het allen als de uitdaging van hun leven zagen een bijdrage te leveren aan dit monument voor het land. Het resultaat is een vrijwel doorlopende muurschildering in de stijl van Matisse en Cézanne, aangevuld met wandtapijten en sculpturen. Ook de beroemde schilder Edvard Munch heeft een duit in het zakje gedaan.
.
De grote zaal is vrij toegankelijk voor publiek. Als je hier bent uitgekeken, trek dan bij het verlaten ervan ook wat tijd uit om de prachtige reliëfs, aangebracht in de buitenmuur, te bewonderen. Deze completeren de tegenstelling tussen de eerste indruk van een vrij saaie buitenkant en het imposante interieur.
P.S. In Oslo vind je ook het Edvard Munch museum, je weet wel, de schilder van het wereldberoemde werk “De Schreeuw”. Ook heel erg een bezoekje waard.
